Priredio Leon Kojen. Str. 275.

Ovo izdanje Rakićevih pesama priređeno je kritički, uzimajući u obzir kako sva izdanja objavljena za pesnikovog života (Pesme, 1903; Nove pesme, 1912; Pesme M. M. Rakića, 1924; Pesme, 1936), tako i pesnikove rukopise koji se čuvaju u Arhivu SANU. Na taj način je prvi put uspostavljen potpuno veran tekst Rakićevih pesama, koji u svemu odgovara pesnikovim zamislima u trenutku njihovog prvog objavljivanja u knjizi. Novina ovog izdanja je i predstavljanje Rakićevog pesničkog dela hronološki, u tri veće celine koje čine Pesme (1903), Nove pesme (1912) i kasnije pesme, nastale između 1912. i pesnikove smrti 1938. godine. Tako se može najbolje razumeti način na koji se menjalo Rakićevo pesništvo, ali i jasnije sagledati smisao pojedinih pesama koji se lakše otkriva kada ih posmatramo u neposrednom okruženju drugih pesama napisanih u istom vremenskom periodu. Leon Kojen je za ovo izdanje napisao i opsežnu studiju o Rakićevoj poeziji (str. 137-263), koja daje niz novih tumačenja i ujedno polemiše s negativnim sudovima o njenoj vrednosti karakterističnim za kritičare moderniste posle Drugog svetskog rata (Zoran Mišić, Miodrag Pavlović, Jovan Hristić, čiju kritiku Rakića nastavlja Radomir Konstantinović u Biću i jeziku). Posebnu pažnju Kojen poklanja prvoj Rakićevoj zbirci, koju smatra početkom modernog srpskog pesništva, i pesnikovom kosovskom ciklusu, koji tumači znatno detaljnije nego što se to dosad činilo: taj ciklus počiva na dubokom razumevanju srpske srednjovekovne države i hrišćanskih osnova njene legitimnosti, a istovremeno izražava dosledni individualizam svojstven velikoj prekretničkoj generaciji srpskih intelektualaca okupljenih oko Srpskog književnog glasnika, kojoj je pripadao i sam Rakić.